Þórunn Erlu-Valdimarsdóttir. Mörg eru ljónsins eyru. Reykjavík: JPV, 2010.
Efni: Glæsikonan og sjónvarpsþulan Guðrún Óðinsdóttir hefur örlög margra í hendi sér. Mennirnir eru allnokkrir og elska hana allir. Hverjum er hún verst? Hvern elskar hún mest? Þegar maður finnst með höfuðið sundurskotið þarf rannsóknarlögreglumaðurinn Leó að grafast fyrir um fortíð hins látna. Sagan er skapandi endursögn á Laxdæla sögu og gerist að hluta til á útrásarárunum og að hluta til í kjölfar bankahrunsins 2009.
Önnur umfjöllun:
- Bjarni Ólafsson. „Betri tragedía en glæpasaga.“ SunnudagsMogginn 17. október 2010, s. 54.
- Kolbrún Bergþórsdóttir. „Aðferð til að plata fólk.“ Morgunblaðið 18. október 2010, s. 24.
- Friðrika Benónýsdóttir. „Heldur þann næstbesta.“ Fréttablaðið 20. október 2010, s. 31.
- Páll Baldvin Baldvinsson. „Stílgáfa, næmni og skáldleg tilþrif.“ Fréttatíminn 29. október 2010, s. 44.
- Úlfhildur Dagsdóttir. „Eiginmaður deyr.“ Bókmennavefur, nóvember 2010.
- Júlía Margrét Alexandersdóttir. „Testósterón fyllir mig krafti.“ Fréttablaðið 11. desember 2010, s. 28.
- Ásdís Guðrún Sigmundsdóttir. „Flutningur Laxdælu til nútímans.“ Spássían 2010 (vetur): 12.